جان سوداسی

از بچگی بهم میگفتن تو شبیه خانم فرانسه هستی و گاهی بخاطر اینکه شبیه او هستم خجالت میکشیدم....اما کاری نمیشد کرد من از نظر ظاهری اندک شباهتی به او داشتم...هربار که میگفتن چقدر شبیه هم هستید...اون لبخند میزد و‌میگفت دختر منه....و من متنفرتر از قبل میشدم...و من هر بار سعی میکردم کنار اون دیده نشم....ولی از یه طرف زندگیش برام جالب بود همیشه دوست داشتم بشنوم....اما کسی اطلاع دقیقی نداشت فقط میدونستن ایرانی نیست زمان شوروی به ایرانی کوچ کرده و برای همین جز بچه‌هاش کسی رو نداشت...و در یک شب سرد از دنیا رفت...آخرشم از زندگی مامایی که منو به دنیا آورد هیچ نفهمیدم.

میخوام از کنکور دادن منصرف بشم چون دوست ندارم بی سواد برم دانشگاه،تو این چهار سال به جز کتاب درسی هیچ کتابی برای رشتم نخوندم ولی از یه طرف میگم نکنه کم آوردم و این حرفها بهانه باشد.

پدر ومادرای ما یه مداد ودفتر برامون میخریدن و میگفتن تمام امکانات رو برات تهیه کردیم برو دکتر و مهندس شو...بعد پدر و مادرای الان باکلی امکانات باز بچشون نمی‌تونه درس بخونه بسته‌های معلم خصوصی میگیرن که همراه بچشون خودشون هم درس بخونن.....آخرش هم بچشون از دانشگاه آزاد قبول میشه...بعد مجبورن دو شفیت کار کنن تا شهریه شازده‌ها رو پرداخت کنن.

نزدیک به یک ساله کسی بهم زنگ نزده برای همین گوشیمو میذارم تو سایلنت...اما امروز صبح دیدم یه تماس بی پاسخ دارم گفتم هر کی باشه اگه کارش مهم باشه باز تماس میگیره...قبل غروب آفتاب باز تماس گرفته بود باز متوجه نشده بودم...اینبار خودم تماس گرفتم.کلمات واضح نبود اصلا نفهمیدم خودم چی گفتم و اون تو جواب چی گفت...اما تن صداش مثل این بود....حال خوششو به رخم بکشه.

در آن ساعت پیش خودم می‌گفتم کاش همه جریمه‌های عالم از این قبیل بود: دختری باین حسن وجمال ،با پدری صاحب چنین مقام ومنصب و تمول...